Mzungu

MZUNGU

Lieve vrienden, familie en collega's

Hier zit ik dan opnieuw, na een dag voor nieuwe ervaringen.

De vermoeidheid steekt stilletjesaan de kop op: om 19u is het hier pikkedonker (in België is het dan nog maar 18u).   En ook al gaan we niet laat naar onze kamer, ik slaag er niet in de slaap vroeg te vatten.  Ik slaap helaas ook vrij onrustig door de ongekende geluiden als huilende honden, boomkikkers en de steeds voorbijrijdende moto's. Verder begint ons programma ook steeds om 8u, zodat we op tijd moeten opstaan.

Misschien een klein woordje over het eten nog: ik heb het gevoel vooral bananen, bananen en bananen te eten...  Als ontbijt neem ik cornflakes met wat melk en een gesneden banaan.  Veel voedzamer dan het witte brood of de dikke pancakes.  Deze middag kregen we een  packed lunch omdat we de hele dag onderweg zouden zijn.  Dat bestond uit een bakje met koude frieten, koolsla, gefrituurde kip en een banaan.  Ik heb enkel de frieten gegeten, omdat ik de rest niet helemaal vertrouwde na een hele voormiddag in een warme auto te hebben gestaan.   Verder zijn bijna alle snacks die ze bij de koffie serveren gefrituurd.  Ik eet dus vooral gefrituurde dingen en heel veel koolhydraten in allerlei vormen.  Verder lijkt de warme melk voor bij de koffie 's morgens vers van de koe te komen wat zorgt voor een echt vetlaagje op de koffie.  Sjpecjiaal...  Wat wel overheerlijk smaakte, was de "spanish omelet".  Een omelet met verse kruiden.  Wist je trouwens dat de eieren hier een witte eidooier hebben?  Wij dachten dat ze enkel het eiwit gebruikten, maar niet dus.  Voor eieren met een gele eidooier moet je bijbetalen.  (Gelukkig is mijn Ipad opgeladen - de electriciteit valt net weer uit...)
Ik heb deze namiddag ook gevraagd om bij een plaatselijke markt te stoppen om wat vers fruit te kopen.  Nu nog op zoek gaan naar een scherp mes en hopelijk straks een heerlijke fruitsla.
De mueslirepen die ik bij heb van in Belgie deel ik met mijn teamgenoten.  ZE zijn er verzot op/ Elk een klein stukje telkens.

Het programma van vandaag bestond uit het bezoeken van een Health Center II en Health Center III.  Voor we de deze centra mochten bezoeken, hebben we toestemming moeten vragen aan de DHO (District Health Officer).  Dit was een officieel gebeuren waarbij Wilson, iemand van Baylor, moest uitleggen wat het programma inhoudt en wat we wilden gaan doen.  We zaten met 5 netjes naast elkaar op een zetel, de DHO respectvol aankijkend, wachtend op zijn goedkeuring.  Gelukkig kregen we een "approved".
De weg naar deze Health Centers toonde mij het echte Oeganda. Omwille van de overvloedige regenval gisteren en vannacht, lagen sommige wegen er zwaar bij.  Langs de kant van de wegen zag ik kinderen verdwaalde vissen vangen in de spontaan ontstane kleine riviertjes.  Enkel m.b.v. Een houten stokje en haak...  De blik op hun gezichtjes, onbetaalbaar.
We reden voorbij verschillende "villages" met 1 of meerdere hutten en zo nu en dan een huis(je) uit baksteen.  Overal waar we voorbij reden, keken de mensen op.  En als ze dan die ene "Mzungu" (buitenlander) zagen, bleven ze kijken en velen waaiden spontaan.  Dit geeft zo een vreemd gevoel.  Je wil nederig zijn tov hen, maar ze lijken vereerd te zijn dat je hun gebied bezoekt.

De confrontatie met Health Center II was hard.  De nurses zijn zo gemotiveerd en blij met hun werk, maar de faciliteiten...  1 gebouw met 2 kamers: 1 is de wachtruimte, de andere is de consultatieruimte/bevallingskwartier.  ER is geen stromend water en electriciteit.  De koelkast voor de vaccinaties werkt op zonnepanelen, maar die zijn al meer dan een maand stuk.  En toch tonen deze mensen trots hun "facility".  1 van de nurses had haar baby bij tijdens het werken en gaf borstvoeding wanneer nodig.
Het Health Center III was beter geequipeerd en groter.  Hier kunnen patienten ook overnachten, indien nodig.  Vreemd genoeg was het personeel hier minder gemotiveerd...  We hebben de reden proberen te achterhalen, maar zijn zover helaas niet geraakt.
Wat deze health centers gemeen hebben met elkaar is dat je overal kippen ziet lopen: buiten én binnen.  Dat geeft jullie een idee van de hygiene.

Het lukt me momenteel niet om foto's op te laden op deze blog via de ipad, en da's wel wat jammer.  Ik hoop dat ik het Afrika-gevoel zonder foto's toch een beetje tot bij jullie kan brengen.

Op onze terugrit zijn we op mijn vraag gestopt bij een plaatselijke markt.  Ik had dringend nood aan fruit - de overdosis aan koolhydraten eist z'n tol.  We kochten er overheerlijke passievruchten, kleine bananen (ja, bananen), zalig lekker zachte avocado's en groene sinaasappelen.  Morgenvroeg een lekkere fruitsla bij het ontbijt.  Ik kijk er naar uit!
De markt zelf was alweer een ervaring.  Een met zeilen overdekt plein, houten of betonnen tafels en het ene kraampje naast het andere met dezelfde producten.  Of zij elkaar als concurrenten bekijken, weet ik niet zo goed, want ze doen niet echt hun best om je naar hun kraampje te lokken.  Naar ik heb vernomen zijn het dit soort markten waar de locals al hun inkopen doen, want in dorpen/steden als dit, zijn geen supermarkten.

Ik heb deze avond kunnen afsluiten met een telefoontje van het thuisfront.  Deed me deugd...   Ik mis "thuis" maar er gebeuren hier zoveel mooie dngen dat ik het, net zoals gisteren, in een ander perspectief bekijk.

Lieve mensen,
Geniet nog van jullie avond.

Groetjes van deze Mzungu!
Slaap lekker.