Het vertrek

HIer zit ik dan op veel te hoge hoogte luisterend naar rustgevende muziek van onze eigenste Toots tielemans.

Gister was een emotionele dag: de spanning voor het onbekende avontuur nam zo nu en dan de bovenhand. Dat resulteerde af en toe in een kleine paniekaanval of ik alles rond zou krijgen. Dankzij het begrip van mijn naaste omgeving (dank u zonen, natalie, mama en papa) heb ik het overleefd.
Ik schaam me een beetje voor de vele emoties die ik heb ervaren want wat staat me in Oeganda te wachten??? Maar ik ben ook maar ik en gevoelens kan je niet uitsluiten.

Het is al een lange ochtend geweest maar so far so good. Ik was blij dat ik op de luchthaven Sandrine meteen zag en dat we samen de nodige formaliteiten konden doorlopen.  Wanneer we dan ook eveline, adriaan en frederik ontmoetten, was ons groepje bijna compleet. Frances vliegt vanuit UK dus haar zien we hopelijk deze avond. Deze 5 mensen stappen met mij in het avontuur en ik kijk er naar uit om een hechte kliek te worden.

Man, I love Toots! Ik word zowaar zen door zijn muziek.... Te bewaren voor spotify :-)

Toch nog even terug naar de laatste dagen.  Nog voor dat ik was vertrokken, was de trip voor mij al geslaagd. Mijn omgeving, mijn collegas, mijn familie.... Iedereen leeft zo enorm mee, is ongelooflijk attent en ik krijg langs alle kanten berichtjes.

Lieve vrienden, ik ben GEEN heldin maar ik ben reeds 22 jaar een gemotiveerde Admin die nu van Janssen pharmaceutica een ongelooflijke kans krijgt haar grenzen te verleggen.  Ik zou deze stap misschien nooit gezet hebben als dit project niet bestond.   "Living the Credo", das wat ik nu ga ervaren.

Benieuwd naar wat komen gaat, en vooral ook wat ik hier zal leren...

Tot snel!

Lieve groetjes