Neushoorn gezien?

11 juli

Hello vriendekes

Wat een zalige nacht!!!! Heerlijk geslapen in onze lodge. Wauw! 

En wat een voormiddag......  Vroeg in de ochtend kregen we bij een heerlijke tas koffie elke ons "packed breakfast", zodat we dit onderweg konden verorberen om niet te veel tijd te verliezen.  

Robert, onze ranger, heeft ons eerst een briefing gegeven over wat wel en wat niet te doen.  Dan trokken we Ibs zijn van het park in.  Onderweg zagen we al een aantal hertensoorten die snel wegsprongen toen we met de wagen voorbijreden. En ook de parelhoenen voelden zich opgeschrikt.  

En dan trokken we te voet verder, dieper het park in.  Robert gaf ons uitleg over de manueel aangelegde poel waar de dieren komen drinken, de voetsporen van de rhino's, de prachtige vogels (die helaas te snel wegvlogen), de begroeiing en de bomen.

Robert de ranger werd regelmatig via zijn walkie talkie op de hoogte gehouden door zijn collega's over waar de rhino's zich bevonden.... Maar wij hadden er nog geen gezien... Te voet verder dan maar.  Ondertussen zagen we in de verte wel een aantal apen van de ene boom naar de andere lopen en het leek of zij ons beter in de gaten hielden dan wij hen in de gaten konden houden.  🐒Vreemde gewaarwording.

En toen riep Ibs plots: Rhino, I see a rhino!!! 

Euh........ Wel....... If words could only describe........ Daar stonden ze dan: een vrouwtje, een baby en een man(netje).    A-M-A-Z-I-N-G!!!  W e stonden redelijk ver van hen verwijderd, maar het mannetje was gewoon ZOOOOOOOOOOO groot.  Voor het logge figuur dat ze hebben, kan je je bijna niet voorstellen dat zij 45 km per uur kunnen lopen.

Vermits we deze 3 neushoorns tegen het lijf liepen tijdens hun actieve periode van grazen en beweging, hebben we hen een tijdje gevolgd.  Of was het andersom?  Het kleintje, Surprise, werd wel heel nieuwsgierig en kwam onze richting uit, op de voet gevolgd door de mama.  Wanner ze wel heel dichtbij kwamen en nog maar een paar meter van ons verwijderd waren, gebaarde de ranger ons hem te volgen.... Vreemd genoeg deden de Rhinos dit ook dus we hebben deze machtige dieren een hele tijd kunnen aanschouwen en fotograferen.  

Als surprise dan ook nog wilde spelen met Taleo, het mannetje, was het plaatje helemaal compleet.  Vergis je niet wanneer ik schrijf "mannetje" want deze kerel weegt rond de 3 ton.

Het Rhinopark verricht prachtig werk.  De rhinos zijn jaren geleden uitgeroeid in Oeganda.  Het park heeft nu een kweekprogramma opgericht met geimporteerde rhinos uit de USA en Kenia (6) wat voor een taalbarrière heeft gezorgd 😉 Het eerste jong dat werd geboren hebben ze dan ook trots "Obama" genoemd.  Ondertussen zijn er 19 rhinos en ze hopen tot ongeveer 40 dieren te kunnen gaan.  Het park is er in ieder geval groot genoeg voor.  Ze houden in verschillende rapporten alle gegevens bij over de dieren zoals waar ze als laatste s avonds zijn opgemerkt en s morgens als eerste, wie zich bij welke kudde voegt, karakteristieken, ..... 

Na een moeilijk afscheid van de rhinos 😩 zetten we onze wandeling verder.  We stootten op een kudde longhorns, prachtige koeien met - hoe hoe kan het ook anders - lange hoorns.  Nog enkele mooie vogels waren me te snel af, zodat ik geen fotos kon maken.  En dan was onze chauffeur Ibs wreed content als hij zijn Van terug zag.  Een city-boy van Kampala, geboren en getogen in Oeganda maar schrik van geckos en moe na een wandeling in de bush ☺️. De jeugd van tegenwoordig...

De chef van het resort had een heerlijke lunch gemaakt: pureepatjes met stoverij en warme rode kool. Het is hier dan ook winter he.... Alle gekheid op een stokje: ne mens moet zich in de broesse bevinden om heerlijk te kunnen eten.... Raar volk.  Alle faciliteiten van het resort waren spik en span, waaronder ook de buitenkeuken van deze chef.  Een echte aanrader hier.

Onze rit naar Kampala verliep heel vlot zodat we rond half 4 voor een derde keer op 12 dagen incheckten bij de Metropole.  Feels like coming home.

Eveline en ik delen opnieuw een kamer.  Veule gezelliger dan zo maar alleen.  Vanavond hebben we dan een stapje in kampala gezet.  Het is te zeggen: te voet naar het dichtsbijzijnde moderne shopping center voor een heerlijke machiato, wat shopping om te eindigen bij de Mexicaan.  Ook Moses was paraat.  Ik heb die kerel echt heel graag. Zelfde grootte als Martijn, heel jeugdig en af en toe wat moederlijke raad/advies of wat bijsturing nodig.  T was dus heel plezant .

Het eten bij de mexicaan was Sooooooo Gooooooooood. Fijn om zo te kunnen afsluiten.

Morgenvoormiddag staat er nog een bezoek aan de craftsmarkt op het programma en dan wordt het stilletjesaan tijd om aan de terugreis te denken.  We hebben ons al online ingecheckt en ik heb mijn stoel min of meer kunnen kiezen.... Deze keer aan het raam.... Hopelijk kan ik wat slapen tijdens de nachtrust.  We krijgen trouwens waar voor ons geld: tussenstop in Kigali dus 2 maal opstijgen en landen! NOT!!! 

Lieve vrienden,

Dit was mijn laatste avond in Oeganda.  Uiteraard wordt mijn blog nog vervolgd maar het is,met gemengde gevoelens....

Lieve groetjes

Heidi