Putting everything into perspective
Leadership
Lieve vrienden, familie en collega's
Na een rustige maar warme nacht, zijn we er deze morgen meteen ingevlogen. Mentoring skills, MBTI-profile (geen echte verrassingen) en ondergedompeld worden in alles rond Good & Efficient Leadership. Sommige zaken waren herhaling, anderen waren nieuw. Maar waar het dan uiteindelijk op neer komt, is de theorie omzetten in de praktijk. En dat blijkt uiteraard niet altijd evident te zijn. Er is ons ook gevraagd de basis voor een mindmap te maken die we kunnen uitwerken gedurenden het verdere verloop van de week en de info die we vergaren. Best grappig om te ervaren omdat dit iets is wat mijn jongens in het 5e leerjaar aangeleerd werd. Martijn zijn mindmaps waren telkens een "masterpiece" van kunst :-). En dan is het toch weer frappant dat we als volwassenen er veel langer over doen om een "geschikte" mindmap te ontwerpen...
We hebben vandaag ook voor de eerste keer met ons "Orange Hat" team samengewerkt. Vanwaar deze naam? Omdat wij dus allemaal een oranje pet hebben gekregen. We werken dus onder hetzelfde "hoedje" en zullen ons de volgende dagen focussen op "communication".
De vorige cohorten van Janssen-collega's hebben samen met de mensen van Pepal & Baylor 9 verschillende modules uitgewerkt rond bv Good Communication, Teambuilding, Time Management, Conflict Management, ... Zij hebben dit allemaal gedaan in 3 groepen rond de "hoe", "wat" en "waarom". UIt dit teamwerk zijn fantastische trainingsmodules voortgekomen, die in vele health centers werden getraind aan de health workers. Al deze mensen staan heel positief tov dit soort van trainingen en wie heeft er uiteindelijk het meeste baat bij? Uiteraard de patiënten. En als echte Janssen-medewerker denk ik dan aan Dr. Paul's woorden: Patient's are waiting. Niet alleen tot wij de juiste medicatie ontwikkelen, maar in landen zoals Oeganda ook tot ze sneller en beter behandeld kunnen worden.
Uit het werk van onze voorgangers in het project (53) is heel wat visueel trainingsmateriaal gekomen. Dit wordt nog dagelijks in de health centers gebruikt.
Onze taak, als laatste cohort van dit project (de funding stopt einde december) bestaat er uit om al het materiaal "sustainable" te maken. Maw, hoe kunnen we er zorg voor dragen dat alle wetenschap/kennis en training dat de laatste 5 jaar is verzet, na dit project blijft verder bestaan. Als "orange hat" team moeten wij ons focussen op de communicatie naar verschillende partijen zoals regering, local government, health centers, ... Het plan is nog niet geheel duidelijk, maar vanaf morgen bezoeken we nog enkele health centers en zullen we aan de hand van interviews hopelijk de noden te weten komen.
Vrijdag zullen we dan met zijn allen naar de universiteit gaan om daar enkele modules voor te stellen aan studenten. En ook van hen hopen we de nodige feedback te krijgen. Bedoeling is nl. Om het hele "traininggebeuren" te laten plaatsvinden tijdens hun opleiding op school ipv wanneer ze afgestudeerd zijn. Op deze manier ben je een stap voor op de problematiek die zich nu stelt.
Vandaag heb ik tijdens het samenwerken vooral een verschil in cultuur kunnen ervaren. We werken in een gemengd team van 2 Janssen-medewerkers en 4 mensen van Oeganda. Communiceren loopt vaak al moeilijk wanneer je met mensen van dezelfde nationaliteit werkt/leeft, wat betekent dit dan niet voor ons in Oeganda? Vandaag hebben we vooral ons geduld, impact & invloed moeten gebruiken om tot een "eindproduct" te komen. (Wat er morgen wordt gepresenteerd in de health centers en welke vragen we zullen stellen om zoveel mogelijk nuttige informatie te vergaren).
Soms kwam frustratie om de hoek kijken, maar dan is er dat belletje in je hoofd dat rinkelt en denkt: geduld... Zij denken en werken anders dan wij.
Al bij al denk ik dat we trots mogen zijn op het resultaat dat we bereikt hebben. Hopelijk ben ik morgen nog even overtuigd.
Nadat het de hele dag geregend heeft en best wel fris was, hebben we de avond toch buiten kunnen afsluiten bij een gezellig kampvuur.
Wat het eten betreft moet ik toch ook wel aanpassen. Vooral rijst, pasta en dikke frieten, met 1 of andere stoofschotel of gefrituurde kip of vis. Een overdosis aan groenten zal je hier niet aantreffen want het enige wat we tot nog toe gekregen hebben zijn bonen en erwten. Anderzijds, als je van bananen houdt: die zijn hier heerlijk en krijg je 's morgens, 's middags in de vorm van een pasta klaargemaakt in de oven en 's avonds. Het is telkens toch weer een beteke zoeken van "wat kan ik eten". Maar hey, we zijn in Oeganda en passen ons aan! Net zoals aan de 5 stralen koud water waar ik me vandaag onder kon douchen :-). Ik mag blij zijn dat ik de douche niet in het donker moest nemen, want ja, ook dat is al meermaals gebeurd: de electriciteit die wegvalt. Het leven zoals het is....
2 dagen Oeganda geven me NU al een andere kijk op "het leven". 3 schattige kindjes die staan te springen om met je op de foto te mogen en opnieuw vragen om de foto nog eens te bekijken... En nog eens... En dan met de handjes voor hun mond verlegen weglopen... Putting everything into perspective...
Zo vriendekes
Het is hier alweer een paar uur pikkedonker en ben stikkapot, dus ik kruip onder de wol, onder het muskietennet :-).
Lieve groetjes
Heidi
Lieve vrienden, familie en collega's
Na een rustige maar warme nacht, zijn we er deze morgen meteen ingevlogen. Mentoring skills, MBTI-profile (geen echte verrassingen) en ondergedompeld worden in alles rond Good & Efficient Leadership. Sommige zaken waren herhaling, anderen waren nieuw. Maar waar het dan uiteindelijk op neer komt, is de theorie omzetten in de praktijk. En dat blijkt uiteraard niet altijd evident te zijn. Er is ons ook gevraagd de basis voor een mindmap te maken die we kunnen uitwerken gedurenden het verdere verloop van de week en de info die we vergaren. Best grappig om te ervaren omdat dit iets is wat mijn jongens in het 5e leerjaar aangeleerd werd. Martijn zijn mindmaps waren telkens een "masterpiece" van kunst :-). En dan is het toch weer frappant dat we als volwassenen er veel langer over doen om een "geschikte" mindmap te ontwerpen...
We hebben vandaag ook voor de eerste keer met ons "Orange Hat" team samengewerkt. Vanwaar deze naam? Omdat wij dus allemaal een oranje pet hebben gekregen. We werken dus onder hetzelfde "hoedje" en zullen ons de volgende dagen focussen op "communication".
De vorige cohorten van Janssen-collega's hebben samen met de mensen van Pepal & Baylor 9 verschillende modules uitgewerkt rond bv Good Communication, Teambuilding, Time Management, Conflict Management, ... Zij hebben dit allemaal gedaan in 3 groepen rond de "hoe", "wat" en "waarom". UIt dit teamwerk zijn fantastische trainingsmodules voortgekomen, die in vele health centers werden getraind aan de health workers. Al deze mensen staan heel positief tov dit soort van trainingen en wie heeft er uiteindelijk het meeste baat bij? Uiteraard de patiënten. En als echte Janssen-medewerker denk ik dan aan Dr. Paul's woorden: Patient's are waiting. Niet alleen tot wij de juiste medicatie ontwikkelen, maar in landen zoals Oeganda ook tot ze sneller en beter behandeld kunnen worden.
Uit het werk van onze voorgangers in het project (53) is heel wat visueel trainingsmateriaal gekomen. Dit wordt nog dagelijks in de health centers gebruikt.
Onze taak, als laatste cohort van dit project (de funding stopt einde december) bestaat er uit om al het materiaal "sustainable" te maken. Maw, hoe kunnen we er zorg voor dragen dat alle wetenschap/kennis en training dat de laatste 5 jaar is verzet, na dit project blijft verder bestaan. Als "orange hat" team moeten wij ons focussen op de communicatie naar verschillende partijen zoals regering, local government, health centers, ... Het plan is nog niet geheel duidelijk, maar vanaf morgen bezoeken we nog enkele health centers en zullen we aan de hand van interviews hopelijk de noden te weten komen.
Vrijdag zullen we dan met zijn allen naar de universiteit gaan om daar enkele modules voor te stellen aan studenten. En ook van hen hopen we de nodige feedback te krijgen. Bedoeling is nl. Om het hele "traininggebeuren" te laten plaatsvinden tijdens hun opleiding op school ipv wanneer ze afgestudeerd zijn. Op deze manier ben je een stap voor op de problematiek die zich nu stelt.
Vandaag heb ik tijdens het samenwerken vooral een verschil in cultuur kunnen ervaren. We werken in een gemengd team van 2 Janssen-medewerkers en 4 mensen van Oeganda. Communiceren loopt vaak al moeilijk wanneer je met mensen van dezelfde nationaliteit werkt/leeft, wat betekent dit dan niet voor ons in Oeganda? Vandaag hebben we vooral ons geduld, impact & invloed moeten gebruiken om tot een "eindproduct" te komen. (Wat er morgen wordt gepresenteerd in de health centers en welke vragen we zullen stellen om zoveel mogelijk nuttige informatie te vergaren).
Soms kwam frustratie om de hoek kijken, maar dan is er dat belletje in je hoofd dat rinkelt en denkt: geduld... Zij denken en werken anders dan wij.
Al bij al denk ik dat we trots mogen zijn op het resultaat dat we bereikt hebben. Hopelijk ben ik morgen nog even overtuigd.
Nadat het de hele dag geregend heeft en best wel fris was, hebben we de avond toch buiten kunnen afsluiten bij een gezellig kampvuur.
Wat het eten betreft moet ik toch ook wel aanpassen. Vooral rijst, pasta en dikke frieten, met 1 of andere stoofschotel of gefrituurde kip of vis. Een overdosis aan groenten zal je hier niet aantreffen want het enige wat we tot nog toe gekregen hebben zijn bonen en erwten. Anderzijds, als je van bananen houdt: die zijn hier heerlijk en krijg je 's morgens, 's middags in de vorm van een pasta klaargemaakt in de oven en 's avonds. Het is telkens toch weer een beteke zoeken van "wat kan ik eten". Maar hey, we zijn in Oeganda en passen ons aan! Net zoals aan de 5 stralen koud water waar ik me vandaag onder kon douchen :-). Ik mag blij zijn dat ik de douche niet in het donker moest nemen, want ja, ook dat is al meermaals gebeurd: de electriciteit die wegvalt. Het leven zoals het is....
2 dagen Oeganda geven me NU al een andere kijk op "het leven". 3 schattige kindjes die staan te springen om met je op de foto te mogen en opnieuw vragen om de foto nog eens te bekijken... En nog eens... En dan met de handjes voor hun mond verlegen weglopen... Putting everything into perspective...
Zo vriendekes
Het is hier alweer een paar uur pikkedonker en ben stikkapot, dus ik kruip onder de wol, onder het muskietennet :-).
Lieve groetjes
Heidi
Comments
Post a Comment