Van Kampale via Mbale naar Kumi
Mijn eerste indruk
(Zondagochtend 2 juli)
Lieve mensen
Momenteel zitten we in het busje onderweg naar Mbale om te eindigen in Kumi en neem ik even de tijd om jullie te vertellen.
Gisteren heb ik mijn eerste stappen op Afrikaanse bodem gezet. Mijn ontmoeting met de douane was alvast positief. Mijn visum was in 2 min geregeld, terwijl ik dit thuis al 20 keer online had geprobeerd.
Helaas was het donker toen we landden dus ik kon nog niets van het land zien. Maar mijn eerste indruk van het Afrikaanse verkeer was er alvast eneke om U tegen te zeggen. De trip van entebbe naar kampala heeft 2 uur geduurd (terwijl het helemaal niet zo ver uit elkaar ligt). Er was een drukte, niet normaal. Daarenboven rijdt men hier links, dus ook daar af en toe een "oeh" en "ah" langs mijn kant. Rijstroken? Die zijn er misschien wel maar laat ons toch maar vooral proberen om met 4 tot 5 auto's naast elkaar te rijden. Toeteren, roepen, alles is toegestaan. Neem daar dan nog de vele moto's bij die ze hier voller laden dan wij in onze auto zouden krijgen, en je krijgt het totaalplaatje.
Langs de hoofdweg zie je de ene shop naast de andere ( shop is high overrated - fotos volgen) wat het boeiend maakt onderweg te zijn.
De drukte op de wegen is ook mee te danken aan de lokale taxi's, kleine witte busjes geladen met veel volk. Ze vervangen zowaar het openbaar transport.
Godzijdank hebben wij de hele week onze eigen chauffeur Ibs
Bij het hotel aangekomen, werden we opgewacht door ralph en arabella, de leadership coaches. Snel nog een hapje gegeten en 300.000 shillings betaald.... Wat een bedrag he. De volle 7 euro.
(Zondagavond 2 juli)
Deze morgen hebben we dan lekker ontbeten en zijn we 8u vertrokken. Vermits onze goep nu compleet is, zijn we ondertussen met 2 busjes. De weg naar Mbale begon over "goede" weg, maar naarmate de trip vorderde, werd de weg wel wat ruwer. Gelukkig is Ibs een goeie chauffeur dus alle vertrouwen. Het zijn vooral de andere chauffeurs die gevaarlijk uit de hoek durven komen. Tijdens de tocht zijn we een dam gepasseerd over de Nijl. Indrukwekkend. De Nijl leek voor mij altijd de ver-van-mijn-bedshow maar hey, ik kan hem afchecken van mijn lijstje. Om de bocht ligt naar het schijnt de bron van de Nijl, maar naast Oeganda claimt ook Tanzania dat de Nijl daar ontspringt. Whatever, laat me maar in de waan. Ik was er vandaag vlakbij, nah! Helaas mochten we geen foto's maken owv security/militaire redenen. Ik begrijp nog steeds niet goed waarom maar gezien de beveiliging heb ik de raad netjes opgevolgd.
We waren rond half 2 in Mbale en waren blij dat we de benen konden strekken en dat onze magen werden gevuld met een heerlijk Indische maaltijd. Ik weet niet meer hoe het noemde wat ik heb gegeten, maar het was een schotel van spinazie met kaas en naanbrood. Overheerlijk! Van daaruit zijn we verder getrokken richting Kumi.
Net voor Kumi zijn we dan gestopt in een districtshospitaal. Dit is al 1 van de betere hospitalen.. Waar moet ik beginnen? Of kan ik wel ergens beginnen? We werden in ieder geval heel vriendelijk ontvangen door de directrice van het ziekenhuis. Zij heeft ons uitgelegd welke faciliteiten het ziekenhuis heeft. In totaal 4 beddenzalen met elk 25 bedden - labo - pharmacy - consultatieruimte - opvang voor HIV-patienten - operatiezaal - verloskwartier (bevallen met 3 naast elkaar)... En dan wat het ziekenhuis vooral niet heeft? Geen stromend water - 54% van het personeel (ze werken dus met maar halve bezetting) - materiaal dat werkt... Het ziekenhuis heeft een aantal zaken (zoals couveuse) dat geschonken werd maar dat niet werk omdat het bv enkel werkt op het Europese net. Dat materiaal staat er maar wordt niet gebruikt omdat niemand de stekker kan aanpassen. Voor ons lijken dit zulke kleine zaken om aan te passen, maar hier is het onoverkomelijk. Op zulke momenten krijg je zo'n zin om meteen de handen uit te mouwen te steken, maar zij bidden tot God dat op een dag er genoeg financiële middelen zijn om de problemen op te lossen.
Er is ook een ambulance beschikbaar (Toyota Jeep) maar die kan zelden uitrijden omdat ze geen geld hebben voor benzine...
We hebben een tour gekregen door het ziekenhuis en werden door de patiënten vriendelijk ontvangen. Ze keken ons doordringend aan en zeiden allemaal even lief "yoga" wat goeiedag betekent. In hun nare omstandigheden wilden ze zich toch persé even goed leggen voor het bezoek dat er was.
De hele groep is in stilte vertrokken. Elk onder de indruk van het schrijnend tekort aan hulp... En that is just the beginning, I think.
Deze avond heben we dan onze eerste sessie met Ralph en Arabelle gehad, in het bijzijn van 3 mentors die er de volgende dagen ook bij zullen zijn. Ik heb nu al zoveel respect voor deze mentors. Wanneer je hoort wat zij, tesamen met al de andere mentors in het hele project al hebben kunnen verwezenlijken met heel beperkte middelen, dan zeg ik: chapeau!
WE zullen 2 of 3 nachten in dit hotel (KUMI hotel) verblijven. De WIFI verbinding werkt niet, dus ik probeer op de 1 of andere manier toch on-line te komen. Naast WIFI lijkt ook douchen onder 3 straaltjes koud water een uitdaging te zijn :-).
Hopelijk vannacht een betere nacht, maar gezien de vermoeidheid zal dat wel lukken, denk ik.
Tot binnenkort lieve vrienden
(Zondagochtend 2 juli)
Lieve mensen
Momenteel zitten we in het busje onderweg naar Mbale om te eindigen in Kumi en neem ik even de tijd om jullie te vertellen.
Gisteren heb ik mijn eerste stappen op Afrikaanse bodem gezet. Mijn ontmoeting met de douane was alvast positief. Mijn visum was in 2 min geregeld, terwijl ik dit thuis al 20 keer online had geprobeerd.
Helaas was het donker toen we landden dus ik kon nog niets van het land zien. Maar mijn eerste indruk van het Afrikaanse verkeer was er alvast eneke om U tegen te zeggen. De trip van entebbe naar kampala heeft 2 uur geduurd (terwijl het helemaal niet zo ver uit elkaar ligt). Er was een drukte, niet normaal. Daarenboven rijdt men hier links, dus ook daar af en toe een "oeh" en "ah" langs mijn kant. Rijstroken? Die zijn er misschien wel maar laat ons toch maar vooral proberen om met 4 tot 5 auto's naast elkaar te rijden. Toeteren, roepen, alles is toegestaan. Neem daar dan nog de vele moto's bij die ze hier voller laden dan wij in onze auto zouden krijgen, en je krijgt het totaalplaatje.
Langs de hoofdweg zie je de ene shop naast de andere ( shop is high overrated - fotos volgen) wat het boeiend maakt onderweg te zijn.
De drukte op de wegen is ook mee te danken aan de lokale taxi's, kleine witte busjes geladen met veel volk. Ze vervangen zowaar het openbaar transport.
Godzijdank hebben wij de hele week onze eigen chauffeur Ibs
Bij het hotel aangekomen, werden we opgewacht door ralph en arabella, de leadership coaches. Snel nog een hapje gegeten en 300.000 shillings betaald.... Wat een bedrag he. De volle 7 euro.
(Zondagavond 2 juli)
Deze morgen hebben we dan lekker ontbeten en zijn we 8u vertrokken. Vermits onze goep nu compleet is, zijn we ondertussen met 2 busjes. De weg naar Mbale begon over "goede" weg, maar naarmate de trip vorderde, werd de weg wel wat ruwer. Gelukkig is Ibs een goeie chauffeur dus alle vertrouwen. Het zijn vooral de andere chauffeurs die gevaarlijk uit de hoek durven komen. Tijdens de tocht zijn we een dam gepasseerd over de Nijl. Indrukwekkend. De Nijl leek voor mij altijd de ver-van-mijn-bedshow maar hey, ik kan hem afchecken van mijn lijstje. Om de bocht ligt naar het schijnt de bron van de Nijl, maar naast Oeganda claimt ook Tanzania dat de Nijl daar ontspringt. Whatever, laat me maar in de waan. Ik was er vandaag vlakbij, nah! Helaas mochten we geen foto's maken owv security/militaire redenen. Ik begrijp nog steeds niet goed waarom maar gezien de beveiliging heb ik de raad netjes opgevolgd.
We waren rond half 2 in Mbale en waren blij dat we de benen konden strekken en dat onze magen werden gevuld met een heerlijk Indische maaltijd. Ik weet niet meer hoe het noemde wat ik heb gegeten, maar het was een schotel van spinazie met kaas en naanbrood. Overheerlijk! Van daaruit zijn we verder getrokken richting Kumi.
Net voor Kumi zijn we dan gestopt in een districtshospitaal. Dit is al 1 van de betere hospitalen.. Waar moet ik beginnen? Of kan ik wel ergens beginnen? We werden in ieder geval heel vriendelijk ontvangen door de directrice van het ziekenhuis. Zij heeft ons uitgelegd welke faciliteiten het ziekenhuis heeft. In totaal 4 beddenzalen met elk 25 bedden - labo - pharmacy - consultatieruimte - opvang voor HIV-patienten - operatiezaal - verloskwartier (bevallen met 3 naast elkaar)... En dan wat het ziekenhuis vooral niet heeft? Geen stromend water - 54% van het personeel (ze werken dus met maar halve bezetting) - materiaal dat werkt... Het ziekenhuis heeft een aantal zaken (zoals couveuse) dat geschonken werd maar dat niet werk omdat het bv enkel werkt op het Europese net. Dat materiaal staat er maar wordt niet gebruikt omdat niemand de stekker kan aanpassen. Voor ons lijken dit zulke kleine zaken om aan te passen, maar hier is het onoverkomelijk. Op zulke momenten krijg je zo'n zin om meteen de handen uit te mouwen te steken, maar zij bidden tot God dat op een dag er genoeg financiële middelen zijn om de problemen op te lossen.
Er is ook een ambulance beschikbaar (Toyota Jeep) maar die kan zelden uitrijden omdat ze geen geld hebben voor benzine...
We hebben een tour gekregen door het ziekenhuis en werden door de patiënten vriendelijk ontvangen. Ze keken ons doordringend aan en zeiden allemaal even lief "yoga" wat goeiedag betekent. In hun nare omstandigheden wilden ze zich toch persé even goed leggen voor het bezoek dat er was.
De hele groep is in stilte vertrokken. Elk onder de indruk van het schrijnend tekort aan hulp... En that is just the beginning, I think.
Deze avond heben we dan onze eerste sessie met Ralph en Arabelle gehad, in het bijzijn van 3 mentors die er de volgende dagen ook bij zullen zijn. Ik heb nu al zoveel respect voor deze mentors. Wanneer je hoort wat zij, tesamen met al de andere mentors in het hele project al hebben kunnen verwezenlijken met heel beperkte middelen, dan zeg ik: chapeau!
WE zullen 2 of 3 nachten in dit hotel (KUMI hotel) verblijven. De WIFI verbinding werkt niet, dus ik probeer op de 1 of andere manier toch on-line te komen. Naast WIFI lijkt ook douchen onder 3 straaltjes koud water een uitdaging te zijn :-).
Hopelijk vannacht een betere nacht, maar gezien de vermoeidheid zal dat wel lukken, denk ik.
Tot binnenkort lieve vrienden
Comments
Post a Comment